LEADERSHIP

 

  Dr K Prabhakar Rao

 

Leadership is the order of getting work done

Although some may feel it to be a great fun

Leadership at times is imposed by birth

In India
of course for such guys there is no dearth

 

All proven leaders have some special traits

Many in past could lead
men over fire grates

Gandhi, subhas and
Patel and Nehru were the models we saw

However present criminal leaders are all above the law

 

In India
criminals are always are the leaders of masses

Although many leaders are nothing but mere asses

A Leader must have
special traits to draw others to him

While faculties of
the followers day by day grow dim

 

A leader should speak the language of his men

So that he knows when abused even in great din

None can then make fun of the leader

 Although followers
could be only germ breeders

 

In Indian scene a leader need not know the local tongue

When he or she is
from the great family for whom all sing

Such guys are made
automatic leader

Fools worship them as germs in a breeder
 

 

 

A leader must set example by himself

 And hide tons of
money in a bookshelf

He should not stay in ivory tower

That is why with his men he would drink at a gutter

 

Leadership is an art practiced by all

Criminals, cheats, politicians, Crooks and all those tall

Dacoits, thugs, primps, scamsters, terrorists and thieves

All are revered by followers
and in him they believe

 

Kudos to all leaders in India

Who get big coverage in media

All are fit as per management jargon

Each clown is a copy of other as made from a type carbon

CHANGE YOUR ATTITUDE

 

  Dr K Prabhakar Rao

 

 

Attitude of one makes him to be liked

At home office, friends and all

All the nuts on wrong path

Sure to be disliked although he is rich and tall

 

A positive guy is highly motivated

His inner energies are out in the open

All the cranks with negative attitude

Are sure to suffer with hearts broken

 

Negative thoughts inject fear

Makes us and others highly miserable

He is busy always at fault finding

To society he is only a heap of rubble

 

Be optimistic enthusiastic and energetic

Also pass on same to others

Let not be a pessimistic and critical always

Soon your skin is
sure to turn into buffalo leather

MISGUIDED PATH…LET US LEAVE IT

 

  Dr K Prabhakar Rao

 

Naxalas in India
are on wrong path

They are treading a path of thorny foot path

Old theories of bye gone
past and its ways

No more hold in modern
days

 

Gone are days when power flowed from gun

People at them now
make great fun

The good old techniques of Marx and Lenin

Are now deeply packed
in Lin soil bin

 

The path of militants spelt doom

These areas will
never flourish and bloom

The poor and sick cry for their kin

Who are now hiding in woods to save their skins

 

Violence no where has yielded results

Towards peace
justice always tilts

Let all the militants join main stream

And enjoy freedom and sweet dreams

 

Marx and Lenin have faded into distance far away

Yet some guys
cry hoarse and loudly bray

A gun and sickle are of bygone past

Their glory is already down the ship mast

 

Let the guys from
woods come back to the world

To join those to be
cast in same mould

The nation would prosper in a peaceful path

Or else soon it will face peoples wrath

 

Mao, chou Hochi
minh and Lenin

Also the mighty ruler Stalin

All have faded into history’s page

As criminals rule at every nook

 

Violence and guns can never bring peace

Although the weapons would consume tons of grease

Nations progress is put in reverse gear

As innocents tremble out of police fear

panchaamirtam

Vishwa Samvad Kendra, Chennai

PANCHAAMRITAM 200

Pancha is five in Samskritam, Amritam is nectar

Amavaasya / Kali Yugaabda 5112 / Vikruti Kaarthigai 19 (December 5, 2010)

There does exist a different world, right amidst us. There is just not enough light being thrown on it. This world is filled with gentle and caring human beings, where stories of determination and courage are enacted every day. Honesty and Passion motivate the ordinary citizens of this world to do extraordinary tasks, one day at a time for several decades even. "Panchaamritam" is a Seva that has been throwing light on this Other World by reporting on five good things every fortnight. And they have done this 199 times already. Issue No. 200 is just a few days away! (A recent note in the `Seva Bharathi Tamilnadu Blog' )

ONE

An Integral Coach Factory (ICF) employee, Jayakumar of Chennai (Tamilnadu, Bharat) handed over Rs 1,99,700 to Anna Nagar police station on November 22 , 2010. His son Aravind Raj spotted 500 rupee note bundles scattered on the road while Jayakumar was taking him in his two-wheeler to the Velammal School, Mugappair. The ICF employee collected the money and submitted it to the nearby Anna Nagar police station. This was later advertised in newspapers. Selvam Arumugham, an employee in BIL International Private Ltd, noticed it and informed the police that he had lost money on the same day. Selvam was carrying the day's collection of Rs1,99,700 and gave it to his son, who was pillion riding his bike. As it started raining, Selvam put his son in an auto and sent him to school. After sending him, Selvam realised that he had left the money with his son. Immediately he followed the auto in his bike only to find that his son had dropped it on the road. A search proved futile. After hearing Selvam's story, and verifying it, the police handed over the money to him. Jayakumar and son were honoured and appreciated for their honesty by Chennai City Police Commissioner.

THE NEW INDIAN EXPRESS, November 30, 2010.

TWO

The book Economic Principles of the Vedic Tradition (2010) by Nicholas Kazanas (Publisher: Aditya Prakashan, Delhi) deals with economic principles as found in the more ancient sources of the Vedic period in so far as this is possible. Despite few economic terms used throughout the text like Land Value Taxation (which means simply taxing the value of land alone) there is nothing complex or complicated in this study and reading it does not require any training in Economics. By showing the relation of the Indic principles to certain modern concepts and particularly to Land Value Taxation, the book goes a long way in bringing into light many valuable economic concepts and practices supported by an institutional framework.  Thus we meet the same concern about the distribution of wealth that occupies the mind of modern economists. How much does a man or a family need to earn and how much should be given to the royal treasury (i.e. the State) and how should these be determined? Or to put it in other terms, how should taxation be levied? Then, how should the State dispose of its revenue? Also, how should lending operate and what would be fair rates of interest? The lawgivers in ancient India were fully aware of all these issues. A most surprising feature is the principles of free access to land for all and the Land Value Tax which should be the source of Government revenue (and expenditure). It is surprising because Land Value Taxation is supposed to be a fairly modern concept. 

From a note by Dr. S Kalyanaraman, Chennai.

THREE

Hermunde village in Udupi district (Karnataka, Bharat) chants `kabaddi, kabaddi' as Mamata Poojary wins the Best Raider award at the Asian Games. Before the talent spotters discovered her, she lived with her parents in a remote hamlet in Dakshina Kannada district where they had no electricity, where two decent meals a day was a luxury, and where even now no vehicle can drive up to her doorstep, because there are no motorable roads. Her parents are coolies, her brother works in a garage. Mamata had to trudge five to six kilometres to school every day. The fish that she or her brother caught in the roiling stream near their home was the only `delicacy' her family could afford. Fish, fried or pickled, incidentally remains her favourite dish. Despite being poor, her parents never dissuaded her from sports. On November 26, 2010, India beat Thailand 28-14 at Guangzhou to win the gold medal in women's kabaddi and Mamata was adjudged Best Raider of the Asian Games. The Southern Railways asked Mamata if she would play for their team and offered her a job in Andhra Pradesh. But Mamata was then in the final year of her BA course and unwilling to give up her studies. But when she was told that she could complete her education later, she accepted the offer but returned last year to clear her exams.  

http://www.bangaloremirror.com , November 29, 2010.

FOUR

Patient and persistent efforts to bring about social transformation can bring about spectacular results. The place is Kadaladi Community Block in Ramanathapuram district (Tamilnadu, Bharat). Sevabharathi recently conducted a blood group identification camp there, as a prelude to blood donation camps. Speaking at the inaugural function as the Special Guest, the Chairman of Kadaladi Community Block, Shri Lingam Palkalai remarked, "This block is known for frequent violent incidents involving knife attacks and liberal spilling of blood. So, I am immensely pleased and surprised that the villagers have come forward to join hands with Sevabharathi and donate blood to save lives." Those in the audience immediately promised that they will not just stop with blood donation, but actively participate in the other Seva projects of Sevabharathi as well! Touching, isn't it?     From blog:  http://sevabharathitn.wordpress.com/

FIVE

"It is my passion to donate blood till the time I can do so", said Rattan Lal Chugh, a resident of Fazilka (Punjab, Bharat), who has become synonymous with blood bank in the area. A shopkeeper, 39-year-old Rattan Lal Chugh has donated blood 102 times in over 23 years. He has been donating the elixir of life since he was a youth. Knowing well that blood can be donated every three months, Chugh has donated it 102 times instead of 92 times. The reason: He would never turn away anyone at his doorstep seeking blood. He has not only donated blood but has also contributed towards organising blood donation camps through which nearly 2,000 voluntary donors have donated blood. In recognition of his commendable services towards blood donation, he was honoured by the principal secretary, health, at a state-level blood donation function held at Barnala recently.

Based on a report by Shri Praful C Nagpal in THE TRIBUNE, Bhathinda Edition, August 2, 2010; also from PATHIK SANDESH, Hindi monthly, Jalandhar, September 2010.

who is 2g?

2ஜி அலைக்கற்றை ஒதுக்கீடு விவகாரம்: யார் அந்த "ஜி'?

எஸ். குருமூர்த்தி

First Published : 08 Dec 2010 12:00:00 AM IST

Last Updated : 08 Dec 2010 05:04:01 AM IST

ஊரெல்லாம் இதே பேச்சுதான். "ஸ்பெக்ட்ரம்' என்கிறார்கள் சிலர். 2ஜி அலைக்கற்றை ஒதுக்கீடு என்கிறார்கள் வேறு பலர். எப்படி அழைத்தால்தான் என்ன, ஒட்டுமொத்த இந்தியாவையே சூறாவளியாகச் சுற்றியடிக்கும் விஷயம் எது என்று கேட்டால் "2ஜி'யாகத்தான் இருக்கும்.

கூகுள் இணையதளத்தில் 2ஜி என உள்ளிட்டுத் தேடினால், நொடிக்கும் குறைவான நேரத்தில் கோடிக்கணக்கான தகவல்கள் வந்து கொட்டுகின்றன. கூகுளில் இந்தி நடிகர் ஷாருக்கானை விடவும் 2ஜி 29 மடங்கு பிரபலம்; ரஜினிகாந்தை விட 17 மடங்கு! 2ஜி எந்த அளவுக்குப் பிரபலமோ அந்த அளவுக்கு ஊழலிலும் 2ஜியை விஞ்ச எதுவும் இல்லை போலிருக்கிறதே.  1.76 லட்சம் கோடி என்கிற பெரிய தொகையை எண்ணில் எழுதிக் கூட்டிப் பாருங்கள். தலைசுற்றும்.

இப்படி மலைப்பை ஏற்படுத்தும் விஷயத்தைப் பற்றித்தான் பிரதமரிடம் நாடு கேட்கிறது; "ஐயா 2ஜி பற்றி உங்களுக்கு என்ன தெரியும்?' என்று.

ஊஹூம்... பிரதமர் அசைந்து கொடுப்பதாக இல்லை. இங்கே மின்னஞ்சலிலும் எஸ்எம்எஸ்ஸிலும் பரபரப்பான விவாதமாகிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு விவகாரம் பற்றி பிரதமர் மெüனம் சாதிக்கிறார். ஒரு வழியாக தனது மெüனத்தைக் கலைத்து அவர் ஏதாவது கருத்துத் தெரிவிக்கிறார் என்றால் என்னதான் சொல்வார்? எனக்குத் தெரிந்த 2ஜி என்பது சோனியாஜியும் ராகுல்ஜியும்தான் என்று சொன்னால்கூட வியப்பில்லை.
இதைவிட வேதனையான இன்னொரு விஷயம் இருக்கிறது. அதை நினைத்தால் சிரிப்பதா அழுவதா என்று தெரியவில்லை.

மன்மோகன் சிங் நூறு விழுக்காடு நேர்மையானவர் என்று கடந்த 24-ம் தேதி அவருக்கு "அக்மார்க்' சான்றிதழ் வழங்கியிருப்பது யார் தெரியுமா? சோனியா காந்திதான், வேறு யார்? அத்தோடு விட்டாரா என்றால் அதுதான் இல்லை. "நான் ஊழலைப் பொறுக்காதவள்' என்று ஒரு அண்டப்புளுகையையும் அடுத்த நாளே அவிழ்த்துவிட்டார்.

என்ன கொடுமை? சோனியாவிடம் இருந்து மன்மோகனுக்கு நற்சான்று. இதைவிடப்  பிரதமரை இழிவுபடுத்தும் வேறொரு செயல் இருக்க முடியுமா என்று யாரும் அதிர்ச்சி அடையாதீர்கள். இது எதிர்பார்த்ததுதான்.

5 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்த ஒரு கதை இருக்கிறது. சோனியாவின் இத்தாலிய நண்பர் ஒட்டாவியோ குவாத்ரோச்சியை (மிஸ்டர் க்யூ) மன்மோகன் காப்பாற்றிய கதை அது.

இங்குள்ள சிபிஐ போல ஸ்வீடனில் தேசிய புலனாய்வு அமைப்பு ஒன்று இருக்கிறது. ஸ்டென் லின்ட்ஸ்டோர்ம் என்பவர் அதன் தலைவராக இருந்தார். அவர்தான் போஃபர்ஸ் ஊழல் குறித்து விசாரித்தவர்.

6.4.1998 அவுட்லுக் இதழில் வெளியான அவரது பேட்டியில்,போஃபர்ஸிடம் இருந்து மிஸ்டர் க்யூவின் நிறுவனங்கள் பெருந்தொகையைப் பெற்றது எப்படி என சோனியா விளக்க வேண்டும் என்று கூறியிருந்தார். யாரோ ஒருவர் பணம் பெற்றது பற்றி சோனியா ஏன் விளக்கமளிக்க வேண்டும்? என்றுதானே கேட்கிறீர்கள்! காரணம் இருக்கிறது. போஃபர்ஸýக்கு மிஸ்டர் க்யூவை அறிமுகப்படுத்தியவரே சோனியா காந்திதானே!

6 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு 8.4.2004-ல் "போஃபர்ஸ் ஊழல் பற்றி சோனியாவிடம் விசாரணை நடத்த வேண்டும்" என்று லின்ட்ஸ்டோர்ம் மீண்டும் எழுதினார். அதற்கு அனுமதி வழங்காமல் காப்பாற்றியவர் இப்போது சோனியா காந்தியால் அப்பழுக்கற்றவர் என்று நற்சான்றிதழ் வழங்கப்பட்டிருக்கும் திருவாளர் மன்மோகன் சிங்தான். சோனியாவின் சர்ட்டிபிகேட்டுக்குக் காரணம் இப்போது புரிகிறதா?

இந்த ஊழலில் கமிஷன் கொடுத்த போஃபர்ஸ் நிறுவன மேலாண் இயக்குநர் மார்ட்டின் ஆட்போ தனது நாள்குறிப்பில், "காந்தி டிரஸ்ட் வழக்கறிஞரை' தாம் சந்தித்தது பற்றி எழுதியிருக்கிறார். போஃபர்ஸ் ஊழலில் யாருக்கெல்லாம் தொடர்பிருக்கிறது என்பதை உறுதிப்படுத்தும் மிகப்பெரிய ஆவணம் இது.

இந்த ஊழலில் குற்றம்சாட்டப்பட்டிருந்த மிஸ்டர் க்யூ இறுதியாக இந்தியாவுக்கு வந்தபோது, ஒரு திருடனைப் போல்தான் நடந்து கொண்டார். அவர் மீதான புகார்களுக்கு ஆதாரங்கள் கிடைத்த நிலையில், 1993-ம் ஆண்டு நாட்டைவிட்டுத் தப்பியோடிவிட்டார். அப்போது பிரதமராக இருந்த பி.வி.நரசிம்ம ராவுக்கு, சோனியா கொடுத்த நெருக்கடிதான் இதற்குக் காரணம் என்பது உலகறிந்த ரகசியம்.

1999-ல் மிஸ்டர் க்யூவுக்கு சோனியா வெளிப்படையாக ஆதரவளித்தார். க்யூ ஒரு அப்பாவி; அவர்மீது வேண்டுமென்றே பாஜக அரசு பழிபோடுகிறது என்றார். பத்தாண்டுகள் கழித்து க்யூவை தொந்தரவு செய்ததற்காக மன்மோகன் அரசு சோனியாவிடம் வாங்கிக் கட்டிக்கொண்டது. போஃபர்ஸ் ஊழலின் முக்கியக் குற்றவாளியான க்யூவை ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் சோனியா தொடர்ந்து காப்பாற்றினார். சட்டச் சிக்கல்களிலிருந்து க்யூ தப்புவதற்கு மன்மோகன் அனுமதித்தார்.

இப்படிப் பலவகையிலும் போஃபர்ஸ் ஊழலில் சந்தேக நிழல் படிந்த சோனியா, இப்போது காங்கிரஸ் கட்சியின் தலைவர்; தேசிய ஆலோசனைக் குழுவின் தலைவர். அவர் சொல்கிறார் ஊழலை நான் பொறுப்பதில்லை என்று. மன்மோகனுக்கு நற்சான்று வேறு. இது இரட்டைச் சோகம் இல்லையா?

எதற்காக இந்த போஃபர்ஸ் பின்னணி எல்லாம் என்று நீங்கள் கேட்பது புரிகிறது. இந்தப் பின்னணியை மனதில் வைத்துக் கொண்டு மேலே படியுங்கள் புரியும்.
கடந்த சில மாதங்களில் ஊழல்களின் சுனாமி நம்மைப் பலமுறை தாக்கியிருக்கிறது. அதில் முதலாவது 2ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் விற்பனையில்  1.76 லட்சம் கோடி கொள்ளையடிக்கப்பட்ட விவகாரம்தான். சோனியாவால் திருவாளர் பரிசுத்தம் என சான்றளிக்கப்பட்ட மன்மோகன் சிங்தான் இந்தக் கொள்ளைக்கு அனுமதியளித்தவர். 2ஜி ஊழல் குறித்து விசாரணை கோரிய சுப்பிரமணியன்சுவாமியின் மனுவை கோப்பில் தூங்க வைத்த "திருவாளர் பரிசுத்தம்', இப்போது அதுபற்றிய சட்டப் பிரச்னைகளைப் பேசி, சட்டத்தின் பிடியிலிருந்தும், தனது தார்மிகக் கடமையிலிருந்தும் ஓடி ஒளிந்துகொள்ள முயற்சிக்கிறார்.

ராசாவை தொலைத்தொடர்புத் துறையின் அமைச்சராக்கும் விவகாரம் தொடர்பாக நீரா ராடியாவுடன் அரசியல் வாதிகள் மட்டுமல்லாமல், தொழிலதிபர்கள், பத்திரிகையாளர்கள் என பல்வேறு தரப்பினரும் பேசிய உரையாடல்கள் வெளியே கசிந்திருக்கிறது.  8 ஆயிரம் கோடி மோசடி நடந்திருக்கும் காமன்வெல்த் விளையாட்டுப் போட்டி ஊழல்.  600 கோடி ஊழல் நடந்த மும்பை ஆதர்ஷ் வீட்டு வசதி ஊழல். இப்படி ஊழல் சுனாமிகள் இந்தியாவை விழுங்கிவிடும் ஆபத்தான நிலைமை.

இவை அனைத்தையும் சேர்த்தால் சுமார் 1.85 லட்சம் கோடி வருகிறது. நமது நாட்டின் மொத்த பட்ஜெட்டில் இது 18.5 சதவீதம். இவ்வளவு பெரிய ஊழலுக்கு இடையே எடியூரப்பாவின் நில ஒதுக்கீடு ஊழல் காங்கிரஸýக்குக் கிடைத்த ஆறுதல். நீ மட்டும் என்ன ஒழுங்காம் என்று திருப்பிக் கேள்வி கேட்கக் கிடைத்த வாய்ப்பு. காங்கிரஸ் கட்சி சம்பந்தப்பட்ட  1.86 லட்சம் கோடி ஊழலுடன் ஒப்பிட்டால் அது வெறும் கொசுறுதான் என்றாலும், ஊழலை எதிர்த்துக் கேள்வி கேட்கும் தார்மிக உரிமையை பாரதிய ஜனதா கட்சி இழந்துவிட்டது. அதை காங்கிரஸ் பயன்படுத்திக் கொள்கிறது.

நாம் முன்னே குறிப்பிட்ட முறைகேடுகளின் பட்டியலில் உள்ளவை 2ஜி ஊழல் தொடர்பானது. இந்த ஊழலில் நாட்டுக்கு  67 ஆயிரம் கோடியிலிருந்து
 1.76 லட்சம் கோடிவரை இழப்பு ஏற்பட்டிருப்பதாகத் தலைமைத் தணிக்கைக் கணக்கு அதிகாரி (சிஏஜி) தனது அறிக்கையில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். 2ஜி அலைக்கற்றை ஒதுக்கீட்டில் முறைகேடு நடந்திருப்பதும் அரசுக்குப் பேரிழப்பு என்பதும்  அனைவருக்கும் தெரிந்ததுதான். ஆனால், அது எப்படிப்பட்ட ஊழல் என்பது தெரியும்போதுதான் தலைசுற்றல் ஏற்படுகிறது.

ஸ்பெக்ட்ரம் என்று அழைக்கப்படும் அலைக்கற்றை என்பது ஒருவகையான மின்காந்த அலையைக் குறிப்பது. செல்போனில் பேசுவதற்கும், எஸ்எம்எஸ் அனுப்புவதற்கும், கணினிகளை இணைப்பதற்கும் ஸ்பெக்ட்ரம் பயன்படுகிறது. இது நாட்டின் சொத்து.

2001-ல் நிர்ணயிக்கப்பட்ட விலையில் 2008-ம் ஆண்டு இதை விற்பனை செய்து நாட்டுக்கு இழப்பு ஏற்படுத்தியதுடன் ஒரு சிலர் லாபம் ஈட்டியதுதான் இந்த மோசடியின் பின்னணி.

2001-க்கும் 2008-க்கும் இடைப்பட்ட 8 ஆண்டுகளின் பணவீக்க வேறுபாடு மட்டுமே இழப்பு அல்ல. நகருக்கு நடுவே 2001-ம் ஆண்டு வாங்கிய நிலத்தை, அதே விலைக்கு 2008-ம் ஆண்டில் விற்பதைப் போன்றதுதான் அன்றைய முறையைப் பின்பற்றி அதே விலை நிர்ணயத்தில் இப்போது அலைக்கற்றை ஒதுக்கீட்டைச் செய்திருப்பது.

2008-ம் ஆண்டில் மட்டுமே பங்குச் சந்தையில் ரியல் எஸ்டேட் நிறுவனங்களின் பங்குகள் 20 மடங்கு உயர்ந்தன என்றால் 8 ஆண்டுகளில் எந்த அளவுக்கு மாற்றம் ஏற்பட்டிருக்கும் எனக் கணக்கிட்டுக்கொள்ளுங்கள்.

தனது செயலை நியாயப்படுத்தும் ஆ.ராசா, 2001-ம் ஆண்டின் விலையிலேயே 2003 ஆண்டில் ஸ்பெக்ட்ரம் ஒதுக்கீடு செய்ததைச் சுட்டிக் காட்டுகிறார். அதாவது தனது செயலை நியாயப்படுத்த முன்னாள் அமைச்சர் ஆ. ராசா முன்வைக்கும் நொண்டி வாதம் இது.

2003-ம் ஆண்டில் இந்தியாவில் ஆயிரம் பேருக்கு 5 பேர்தான் செல்போன் வைத்திருந்தார்கள். மொத்தமே தொலைபேசி வைத்திருந்த இந்தியர்கள் 1.3 கோடி பேர்தான். 2006-ம் ஆண்டு வரை தொலைத்தொடர்பு நிறுவனங்கள் எல்லாம் பெரும் நஷ்டத்தையே சந்தித்து வந்தன. அரசு உதவிக்கு ஏங்கிக் கிடந்தன.

ஆனால், 2003-க்கும் 2008-க்கும் இடையே நிலைமை மாறியது. தொலைபேசி வைத்திருப்போரின் எண்ணிக்கை 14 மடங்கு உயர்ந்தது. தொலைத்தொடர்பு வருவாய் 4 மடங்கு அதிகமானது. அந்தத் துறையின் பங்குகள் 4.4 மடங்கு உயர்ந்தன.

2001-ல் செல்போன் வைத்திருந்தோரின் எண்ணிக்கை வெறும் 30 லட்சம்தான். அது 2003-ல் 1.3 கோடியானது. 2008-ம் ஆண்டில் அதுவே 18 கோடியானது. இப்போது 68.8கோடி. 2003-ம் ஆண்டைக் காட்டிலும் 53 சதவீதம் அதிகம். 2003-ம் ஆண்டில்  48 ஆயிரம் கோடியாக இருந்த தொலைத்தொடர்பு நிறுவனங்களின் வருவாய், 2008-ம் ஆண்டில்  1.69 லட்சம் கோடியானது.

தொலைத்தொடர்புத் துறை எந்த அளவுக்கு வளமானதாக மாறியிருக்கிறது என்பதையும், அந்தத் துறையில் தொழில் செய்யும் நிறுவனங்கள் எந்த அளவுக்கு லாபம் பெறுகின்றன என்பதையும் இந்தப் புள்ளிவிவரங்களின் மூலம் புரிந்து கொள்ள முடியும். அதனால், 2008-ம் ஆண்டில் ஸ்பெக்ட்ரம் என்பது 2003-ம் ஆண்டைக் காட்டிலும் பலமடங்கு மதிப்புடையதாக மாறியிருக்கும்; அதைப் பெறுவதில் நிறுவனங்களுக்கு இடையே கடும் போட்டி இருந்திருக்கும் என்பதைச் சொல்லியா தெரியவேண்டும்?

]இந்தியாவில் செல்போன் சந்தாதாரர்களின் எண்ணிக்கை 2013-ம் ஆண்டில் 99.3 கோடியாக இருக்கும் என மதிப்பிடப்பட்டிருக்கிறதென்றால், ஸ்பெக்ட்ரத்தின் மதிப்பு பற்றி வேறென்ன சொல்ல?

2007 செப்டம்பரில் புதிய ஸ்பெக்ட்ரம் ஒதுக்கீட்டு உரிமம் குறித்த கொள்கையை அறிவித்தார் அன்றைய அமைச்சராக இருந்த ஆ. ராசா. இது தொடர்பாக விண்ணப்பிக்கக் கடைசித் தேதி அக்டோபர் 1 என செப்டம்பர் 24-ம் தேதி அறிவித்தார். ஆனால் அவரே ஒருவாரம் கழித்து, செப்டம்பர் 25-ம் தேதிக்குப் பிறகு வந்த விண்ணப்பங்கள் பரிசீலனைக்கு ஏற்றுக் கொள்ளப்பட மாட்டாது என்று இன்னொரு அதிரடி அறிவிப்பையும் வெளியிட்டார்.

அதாவது ஒரே நாள் அவகாசத்தில் விண்ணப்பித்தவர்களுக்கு மட்டுமே உரிமம் வழங்கப்படும் என்று பொருள். எப்படி இருக்கிறது கதை? அப்படியும், பலர் விண்ணப்பித்திருப்பதால், தனக்கு வேண்டப்பட்டவர்களைத் தவிர ஏனையோரைத் தட்டிக் கழிக்க வேண்டிய நிர்பந்தம் ஏற்பட்டுவிட்டது.

அதன் பிறகு 100 நாள்கள் கழித்து ஜனவரி 10-ம் தேதி மதியம் 2.30 மணிக்கு அவரிடம் இருந்து இன்னொரு திடீர் அறிவிப்பு பறந்தது. ஸ்பெக்ட்ரம் உரிமம் தொடர்பாக செப்டம்பர் 25-ம் தேதிக்குள் விண்ணப்பித்தவர்கள் அனைவரும் தங்களது பிரதிநிதிகளை உடனடியாக அன்றையதினமே மதியம் 3.30-க்குள் அனுப்பி ஸ்பெக்ட்ரம் ஒதுக்கீடு தொடர்பான அரசின் ஒப்புதலைப் பெற்று, அன்று மாலைக்குள் உரிய தொகையைச் செலுத்த வேண்டும் என்பதுதான் அந்த அறிவிப்பு. எப்படி இருக்கிறது பாருங்கள், ஆ. ராசாவின் முறையான ஒதுக்கீட்டுக் கொள்கை. இதற்குப் பெயர்தான் முதலில் வருவோருக்கு முன்னுரிமை என்பதாம்.

இந்த அறிவிப்பையடுத்து தில்லி தொலைத்தொடர்பு அமைச்சக அலுவலகத்தில் ஒரே தள்ளுமுள்ளு. வரிசையில் முதலில் வருவதற்குக் கடும் போட்டி. இருக்காதா பின்னே? முதலில் வரும் சிலருக்கு மட்டுமே உரிமம் வழங்கப்படும் என்றால் நிறுவனங்கள் முண்டியடித்துக் கொண்டு ஓடி வராமல் இருக்குமா?
மொத்தம் வந்த 574 விண்ணப்பங்களில் 454 விண்ணப்பங்கள் நிராகரிக்கப்பட்டன. ஏன் நிராகரிக்கப்பட்டது என்று தெரியாமல் பல விண்ணப்பதாரர்கள் திகைத்தனர். உண்மையில் என்ன நடந்தது என்பது தேர்வான விண்ணப்பதாரர்களுக்கு மட்டும்தானே தெரியும்?

இதுபற்றிய சிஏஜி அறிக்கை தெளிவாக நடந்தேறிய நாடகத்தைப் பிட்டுப் பிட்டு வைத்துவிட்டது. "13 விண்ணப்பதாரர்கள் அறிவிப்பு வெளியாவதற்கு முந்தைய நாள்களில் எடுக்கப்பட்ட வங்கி வரைவோலையுடன் தயாராக இருந்தனர்' என்று குறிப்பிடுகிறது அந்த அறிக்கை. அதாவது அந்த 13 பேருக்கும் முன்பே தகவல் தெரிந்திருக்கிறது!

ஒரு ரூபாயா, இரண்டு ரூபாயா! பல கோடிக்கான வங்கி வரைவோலையுடனும், வங்கி உத்தரவாதத்துடனும், தேவையான ஆவணங்களோடும் ஒரு சில நிறுவனங்கள் தயாராக வந்திருந்தன என்றால் அது எப்படி சாத்தியம்? காசோலையை மாற்றுவதற்கே அரைநாள் வேண்டும் என்கிற நிலைமையில் இவர்கள் முன்தேதியிட்ட வங்கி வரைவோலைகளுடன் தயாராக வந்திருந்தார்கள் என்றால் எல்லாமே முன்கூட்டியே திட்டமிட்ட சதியல்லாமல் வேறு என்னவாக இருக்க முடியும்?
உண்மையில் பல மாதங்களுக்கு முன்பே விவகாரம் தொடங்கிவிட்டது. ஆ.ராசாவின் ஸ்பெக்ட்ரம் ஒதுக்கீட்டு முறையை நிராகரித்த பிரதமர், வெளிப்படையாக நடந்துகொள்ளும்படி 2007 நவம்பரில் வலியுறுத்தி இருக்கிறார். சில மணி நேரங்களிலேயே அதற்குப் பதிலளித்த ராசா, முந்தைய அரசுகளின் கொள்கைப்படியே தாம் நடந்து கொள்வதாகப் பதிலளிக்கிறார்.

இந்தக் கடிதத்துக்குப் பதிலளிக்க ஒருமாத அவகாசம் எடுத்துக் கொண்ட பிரதமர், தான் கடிதத்தைப் பெற்றுக்கொண்டதாக மட்டும் தகவல் அனுப்பினார். உங்கள் விருப்பப்படி செய்யுங்கள் என ராசாவுக்கு அனுமதியளிப்பது போன்றதுதானே இது?
ஜனவரி 10-ம் தேதி ஆ.ராசா தனது மோசடித் திட்டத்தை அரங்கேற்றினார். ஆனால் கதை இத்துடன் முடிந்துவிடவில்லை.

ஏற்கெனவே இருக்கும் கொள்கையையே தாம் பின்பற்றுவதாக ராசா தம்மிடம் தெரிவித்தார் என்று 15 மாதம் கழித்து 24.05.2010-ல் பிரதமர் ஒப்புக் கொள்கிறார். வெளிப்படையாக நடந்து கொள்ளச் சொன்ன பிரதமரின் தடாலடி பல்டிக்கு என்ன காரணம்? இந்தக் கொள்ளை ரகசியமானது அல்ல; எல்லோருக்கும் தெரிந்தே நடந்திருக்கிறது என்பதைப் புரிந்து கொள்ள நாம் அகராதியைப் புரட்ட வேண்டியதில்லை.

இந்தப் பகல் கொள்ளையில் பெரிய கூட்டுச் சதி இருக்கிறது. ராசாவை மட்டுமல்ல,  முதலில் ஏனய்யா மறுப்புத் தெரிவித்தீர்கள்? பிறகு ஏன் மெüனமானீர்கள், கடைசியாக ஏன் ஆதரவளிக்கிறீர்கள் என்று பிரதமரையும் அல்லவா கேட்க வேண்டும்!

2ஜி ஊழல் தொடர்பான முறைகேடுகள் மூன்று வழிகளில் கசியத் தொடங்கின. முதலாவது வழி எஸ்டெல் வழக்கு. அனைத்திந்திய உரிமம் பெறுவதற்காக முயன்ற எஸ்டெல் நிறுவனம், உரிமங்கள் வழங்கப்படுவதற்கு முன்பே ராசாவுக்கு ஒரு கோரிக்கை வைத்தது.  1,658 கோடிக்கு விற்பனையாகும் உரிமத்தைத் தங்களுக்கு  13,621 கோடிக்குத் தரும்படி அந்த நிறுவனம் கேட்டது. ஆனால், இந்தக் கோரிக்கை நிராகரிக்கப்பட்டது. இதையடுத்து தில்லி உயர் நீதிமன்றத்தில் எஸ்டெல் முறையிட்டது. அந்த நிறுவனத்தின் மனுவை நீதிமன்றம் ஏற்றுக்கொண்டது.

உடனே ராசாவின் அமைச்சகம் உச்ச நீதிமன்றத்துக்குச் சென்றது. இந்தச் சமயத்தில் என்ன நடந்ததோ, எஸ்டெல் நிறுவனம் தங்கள் மனுவை விலக்கிக் கொண்டு, வழக்கிலிருந்து ஒதுங்கியது. ஆனால், ஊழல் விவகாரம் வெளிவர இந்த வழக்கு உதவியது. எஸ்டெல் வழங்க முன்வந்த தொகையின் அடிப்படையில்தான்  67,300 கோடி இழப்பு ஏற்பட்டிருப்பதாக சிஏஜி அறிக்கையில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.

இரண்டாவது, யூனிடெக் மற்றும் ஸ்வான் நிறுவனங்கள். தொலைத் தொடர்புத் துறைக்கு மிகவும் புதியவைகளான இந்த நிறுவனங்களுக்கு முதலில் வருவோருக்கு முன்னுரிமை என்கிற அடிப்படையில் உரிமங்கள் வழங்கப்பட்டன. இந்த இரு நிறுவனங்களும் 2ஜி உரிமம் பெற்ற சில வாரங்களில் தங்களது நிறுவனத்தின் பெரும்பகுதி பங்குகளை பல மடங்கு லாபத்தில் விற்றன.

1,658 கோடிக்கு உரிமம் பெற்ற யூனிடெக், தனது 67 சதவீதப் பங்குகளை  6,120 கோடிக்கு விற்றது. அதாவது உரிமத்தின் மொத்த மதிப்பு  9,100 கோடி இதேபோல்,  1,537 கோடிக்கு உரிமம் பெற்ற ஸ்வான், தனது 44.7 சதவீதப் பங்குகளை 3,217 கோடிக்கு விற்றது.  25 கோடிக்கு சிறிய உரிமங்களைப் பெற்ற எஸ்டெல் நிறுவனம், தனது 5.61 சதவீதப் பங்குகளை  238.5 கோடிக்கு விற்றது. இதன் அடிப்படையில்தான் இழப்பு  57,600 கோடியில் இருந்து  69,300 கோடிவரை இருக்கலாம் என அரசுக்கு ஏற்பட்டிருக்கும் இழப்பை சிஏஜி முடிவு செய்திருக்கிறார்.
மூன்றாவதாக, 3ஜி ஏலம். இந்த ஏலத்தில் அரசுக்குக் கிடைத்த வருவாயின் அடிப்படையில் 2ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் மதிப்பு கணக்கிடப்பட்டதில் அரசுக்கு  1,76,645 கோடி இழப்பு ஏற்பட்டிருப்பதாக சிஏஜி அறிக்கையில் கூறப்பட்டிருக்கிறது. இந்த அறிக்கைதான் நாடாளுமன்ற மழைக்காலக் கூட்டத்தொடர் தொடங்குவதற்கு முன்பாக வெளியாகி பரபரப்புக்குள்ளானது.

2ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் ஒதுக்கீட்டில் நடந்திருப்பது வெளிப்படையான மோசடி. திருவாளர் பரிசுத்தம், கறையே படியாத கரங்களுக்குச் சொந்தமானவர், நேர்மையின் மறு உருவம் என்றெல்லாம் கூறப்படும் பிரதமர் மன்மோகன் சிங்குக்கும், ஊழலைப் பொறுத்துக் கொள்ளாதவர் என்று தனக்குத்தானே நற்சான்றிதழ் வழங்கிக் கொள்ளும் சோனியா காந்திக்கும் தெரிந்தேதான் இது நடந்திருக்கிறது.

கடந்த ஆண்டு அக்டோபரில் ராசாவின் அமைச்சகத்தில் சிபிஐ சோதனை நடத்தியபோது, அவர் ராஜிநாமா செய்ய வேண்டும் எனக் கோரிக்கை எழுந்தது. ராசா தெளிவாகத் திருப்பிக் கேட்டார், "எல்லாவற்றையும் பிரதமருடன் ஆலோசித்துத்தான் செய்திருக்கிறேன். அவருக்குத் தெரிந்துதான் 2ஜி அலைக்கற்றை ஒதுக்கீடு, முந்தைய ஒதுக்கீடுகளைப் போல நடந்திருக்கிறது. பிறகு, நான் ஏன் ராஜிநாமா செய்ய வேண்டும்?' என்று!

ராசாவின் கருத்தை பிரதமர் மறுக்கவில்லை. ஆனால் சில மாதங்கள் கழித்து கடந்த மே மாதம், "இந்த விவகாரம் குறித்து ராசா தம்முடன் ஆலோசனை நடத்தினார்' என்று பிரதமர் ஒப்புக்கொண்டார். பிரதமருக்குத் தெரிந்தே எல்லாம் நடந்திருக்கிறது என்பதற்கு இதைவிடத் தெளிவான வாக்குமூலம் வேறென்ன வேண்டும்?
முதலில் "நிராகரிப்பு', பின்னர் "தடை எதுவும் இல்லை', அதன் பிறகு "ஒப்புதல்' என தனது நிலையை பிரதமர் அவ்வப்போது மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறார். இப்போது சிஏஜி அறிக்கை மூலம் மோசடிகள் அம்பலமாகியிருக்கும் நிலையில், உச்ச நீதிமன்றம் உள்பட நாட்டில் ஒவ்வொருவரும் கேள்வி எழுப்பிய பிறகும் வாயைத் திறக்க மறுக்கிறாரே ஏன்? பிரதமருக்கு பதில் சொல்ல வேண்டிய கடமை இல்லையா?
ராசா விஷயத்தில் நீங்கள் சற்று எச்சரிக்கையாகவே இருங்கள். அவரது அமைச்சகத்தின் செயல்பாடுகளில் தலையிடுவதைத் தவிர்ப்பது நல்லது. அது உங்கள் பதவிக்கே கூட ஆபத்தாக முடியலாம் என 2007-க்கும் 2008-க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் யாராவது பிரதமருக்கு உணர்த்தியிருப்பார்கள். இல்லாவிட்டால் ராசாவின் செயலை முதலில் நிராகரித்தவர், ஏற்றுக் கொள்ளாதவர், எச்சரித்தவர், பிறகு ஏன் பார்த்தும் பார்க்காமல் மெüனம் சாதித்தார்? அப்படி, பிரதமர் மன்மோகன் சிங்கின் கையையும் வாயையும்  கண்களையும் கட்டிப் போடும் சக்தி ஒருவருக்குத்தான் உண்டு. அது நிச்சயமாக சோனியா காந்தியைத் தவிர வேறு யாராக இருக்க முடியும்?

கதை இன்னும் தொடர்கிறது. 2ஜி விவகாரத்தைத் தொடர்ந்து நடந்தவை மிகவும் அதிர்ச்சியளிக்கக்கூடியவை. ஒருகையில் டாடா குழுமத்தையும் மறு கையில் ரிலையன்ஸ் குழுமத்தையும் வைத்திருக்கும் நீரா ராடியா, தில்லி அரசியல் வட்டத்தில் செல்வாக்குப் படைத்தவர். 9 தொலைபேசிகள் மூலமாக 180 நாள்கள் அவர் நிகழ்த்திய உரையாடலை வருமான வரித்துறை சட்டப்பூர்வமாகப் பதிவுசெய்தது. சிபிஐயின் வேண்டுகோள்படி 20.11.2009-ம் தேதி நடந்த உரையாடலின் சிறு பகுதியை மட்டும் விசாரணைக்காக அது வழங்கியது. அந்தச் சிறுபகுதியே அரசியல்வாதிகள், தொழிலதிபர்கள், பத்திரிகையாளர்கள் என பலரையும் கிழித்துப் போட்டிருக்கிறது.

ராடியாவின் 5,800 தொலைபேசி உரையாடல்கள் பதிவு செய்யப்பட்டிருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. அவற்றில் இணையத்தில் கிடைப்பது 104. அவற்றில் 23 மட்டுமே எழுத்து வடிவமாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. மொத்தத்தையும் தோண்டினால் இன்னும் என்னென்ன பூதங்களெல்லாம் கிளம்புமோ?

வருமானவரித்துறை சிபிஐக்கு அனுப்பிய குறிப்பில் கீழ்கண்ட விவரங்கள் தெரிய வருகின்றன. முதலாவது, ராடியாவும் ராசாவும் நெருக்கமானவர்கள். யூனிடெக், ஸ்வான், டேடாகாம் நிறுவனங்களுக்குத் தொலைத்தொடர்பு உரிமம் பெற்றுக் கொடுத்ததில் ராடியாவுக்குப் பங்குண்டு.

இரண்டாவது, தான் அனுமதி வழங்கிய தொலைத்தொடர்பு உரிமத்திலேயே ராசாவுக்குப் பங்கு உண்டு.

மூன்றாவது, ராசாவை தொலைத்தொடர்பு அமைச்சராக்குவதற்கு பர்கா தத், வீர் சாங்வி ஆகிய பத்திரிகையாளர்கள் வழியாக ராடியாவும் கனிமொழியும் முயன்றிருக்கிறார்கள்.

நான்காவது, கனிமொழியின் தாயார் ராஜாத்தி அம்மாளின் ஆடிட்டரும் ராடியாவும் நெருக்கமானவர்கள்.
ஐந்தாவது, யூனிடெக், ஸ்வான் நிறுவனப் பங்குகளை விற்பனை செய்வதில் ராடியா உதவி செய்திருக்கிறார்.
இந்த ஐந்தும் சிறு துரும்புதான். முழு விவரமும் இன்னும் வெளிவரவில்லை.

ராசாவுக்கு தொலைத்தொடர்புத்துறை கிடைப்பதை முதலில் அவரிடம் உறுதி செய்வதே ராடியாதான். தொலைபேசி உரையாடலில் அது தெளிவாகப் பதிவாகியிருக்கிறது. தயாநிதி மாறன் அமைச்சர் பதவியைப் பெறுவதற்கு நெருக்கடி கொடுப்பது பற்றிக் குறிப்பிட்டு வீர் சாங்வியுடன் ராடியா பேசும்போது, "ஸ்டாலினின் அம்மா தயாளுவிடம் ரூ.600 கோடியை தயாநிதி மாறன் கொடுத்திருப்பார்' எனக் குறிப்பிடுகிறார்கள். வெட்கமே இல்லாமல் அமைச்சர் பதவி விற்கப்பட்டிருக்கிறது. அரசியல் எவ்வளவு கீழ்த்தரமாகியிருக்கிறது என்பதைக் கவனியுங்கள்.

2ஜி விவகாரத்தில் ராசா மட்டும் தனியொருவராகக் கொள்ளை அடித்திருக்க முடியாது. முக்கியப் பயனாளிகள் அவருக்குப் பின்னால் ஒளிந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். பிரதமரையே எதிர்க்கும் அளவுக்கு ராசாவுக்கோ அல்லது திமுகவுக்கோ தைரியமும் கிடையாது, திறனும் கிடையாது. திமுக வெளியேறிவிட்டால், ஆட்சி கவிழ்ந்துவிடும் என்ற பயத்தினால்தான் பிரதமர் ஒன்றும் செய்ய முடியாமல் தவிப்பதாகக் கூறப்படுவதெல்லாம் காதில் பூ சுற்றும் வேலை.

2ஜி அலைக்கற்றை ஒதுக்கீட்டின் பின்னணியில் இருப்பது யார்? அது நிச்சயமாக, கருணாநிதியோ, கனிமொழியோவாக இருக்க முடியாது. அவர்களுக்குப் பயந்து பிரதமர் மெüனம் சாதித்திருக்க முடியாது. பிரதமரை விட அதிக அதிகாரம் கொண்ட ஒருவர்தான் இந்த மோசடியை பின்னால் இருந்து நடத்தியிருக்கிறார். அவர் யாராக இருக்க முடியும் என்று சொல்லியா தெரிய வேண்டும்?

அந்த உண்மை வெளிவந்தால்தான் பிரதமரின் ஆலோசனையை ராசா மீறியது ஏன் என்பதும், பிரதமர் அவ்வப்போது தனது நிலையை மாற்றிக் கொண்டது ஏன் என்பதையும், இந்த மெகா மோசடியின் பின்னணிதான் என்ன என்பதையும் உலகம் தெரிந்துகொள்ளும்.
அதனால்தான் அதை வெளிக்கொணர நாடாளுமன்றக் கூட்டுக் குழு அமைக்கப்பட வேண்டும் என்று எதிர்க்கட்சிகள் அடம்பிடிக்கின்றன. நாடாளுமன்றக் கூட்டுக் குழுவுக்குத்தான், பிரதமர் உள்பட யாரை வேண்டுமானாலும் கூப்பிட்டு விசாரிக்க அதிகாரம் உண்டு. அதனால்தான் கூட்டுக் குழு என்று சொன்னாலே அரசு தரப்பு பயப்படுகிறது. அதை எதிர்க்கிறது.

பிரதமர் மன்மோகன் சிங் நூறு விழுக்காடு நேர்மையானவர். சரி, சோனியா காந்தி சொல்வதை ஏற்றுக் கொள்வோம். அப்படியானால், 2ஜியின் பின்னணியில் இருக்கும் அந்த "ஜி' யார்?

 

chennai islam??????

Terrorists may be free, but the anti-national conspiracy remains

On 8^th August, 1993, a Bomb Blast occurred in RSS Headquarters Chennai killing 11 persons and injuring 5. The trial Court convicted the appellants by sentencing to a life imprisonment. The Honorable Supreme Court has dismissed the case, setting them aside and letting them free. Some of the extract of the Supreme Court is as follows:

……….. It was also for the prosecution to establish as to what has happened to gelatin, which was allegedly procured by the conspirators there is no mention of any other explosive being procured by the conspirators. The expression used was other materials. Not other explosives.  This expression referred only to the other materials which were required to assemble the bombs……

….. in this case there is no direct evidence of the crime. The prosecution case hinges on circumstantial evidence. It is an accepted proposition of law that even in cases where no direct evidence is available in the shape of eye-witnesses etc. ………….a conviction can be based on circumstantial evidence alone.

………Excepting for the confessional statements, admittedly, there is no other independent evidence with regard to the participation of the accused in the conspiracy and the particular role played by them.

According to these confessions, A15 Imam Ali and A17

Kaja Nizamuddin had carried the two suitcases inside the building. Therefore, it is apparent that even according to the prosecution version, they could have only carried bombs made from gelatin. The lid on the prosecution case is blown away by the report of forensic experts and the traces of the explosive material collected at the Bomb site. In this screening procedure positive response was obtained for both PETN and RDX in some of the exhibits. It was also noted that few exhibits gave positive tests only for PETN, some exhibits gave positive tests only for RDX and some exhibits gave positive tests for both PETN and RDX. However, many exhibits did not give positive tests for any of the explosives."………

………..Suspicion no matter how strong cannot take the place of legal proof but no trace of gelatin was found form the scene of crime. In the result the prosecution story as put forward does not inspire confidence on the basis of the material placed on record. Criminal Appeal No.1374 of 2007 and Criminal Appeal No.552 of 2008 filed by the accused appellants are, therefore, allowed and the conviction and sentence passed against the appellants are set aside. They shall be set free forthwith unless wanted in any other case.

With the blast of RSS Office by anti-Hindu elements, Islamic terrorism entered in Tamilnadu. In the present case, the three accused may be let off on benefit of doubt but there was a conspiracy by Islamic terrorists and therefore the blast occurred. So the conspiracy part of the episode remains which is to be seen how the learned Court will view the conspiracy of anti-nationals.

you know media

'Paid news would finish off journalism unless...'

December 03, 2010

Media is business, journalism is not. With these stinging words, developmental journalist and Magsaysay Award winner for journalism P Sainath grabbed the attention of the 250 media students attending Mumbai's Sophia Polytechnic's annual lecture, 'Catalyst for Change', on Thursday. The topic was 'Paid News', on which there cannot be a more well-informed speaker than Sainath who has consistently highlighted the menace in his writings.

Sainath said since 2008, some 3000 journalists had lost their jobs in India  but the word 'recession' was banned in the media. "When I say media, I mean the dominant media always. The dominant media always lies as they invest in the stock exchange and keep the Sensex up".

"Paid News is an industry that is run by the owners of the media. Media and journalists are different. Media is business, journalism is not," he clarified.

He talked about a Marathi newspaper group which held an editors meeting in Pune before the Maharashtra assembly elections. Their grouse was that a rival newspaper group had made more money than them in the Lok sabha elections.

They calculated that to win an MLA's seat one needs to spend Rs 3-5 crores. Maharastra had 288 assembly constituencies, with 145 to be won for a majority. This would need Rs 400-700 crores and they planned to get 30 per cent of that amount.

They planned to make Rs 250-300 crores but their main rival still made more money. Targets were set at that meeting.

Sainath said 'Paid News' is defined by the Press Council as 'news appearing in the media for cash or kind -- appearing as news and not as an advertisement'.

The amount involved in the Maharashtra assembly elections was estimated to be around Rs 500 crores but the actual amount was closer to Rs 1000 crores. Compared to the owners of these media empires, journalists who appear on the 'Radia tapes' were small time.

In paid news, Sainath said, you were cheating the voters by creating a positive image of the candidate, which may not be true. This undermined the democratic process, as poor candidates were ignored.

He said former Maharashtra chief minister Ashok Chavan had 300 full page articles on him during the elections. Chavan had even arranged an election meeting with Salman Khan for Rs 4300 for which the Bollywood superstar had flown in in a private aircraft.

The Election Commission imposed an expense ceiling of Rs 10 lakh on an assembly candidates and Rs 25 lakh on Parliament candidates. "In paid news you can spend much more, and the newspapers are not paying income tax on this," Sainath pointed out.

He lamented that though the Election Commission had reacted on 'paid news', the media had not.

He recalled that when he visited Nagpur during the elections, a minister had complained, "They are asking me for Rs 20 lakh to cover my campaign". Television channels were distributing rate cards without logos. A profile cost Rs 4 lakh and dawn to dusk coverage cost Rs 25 lakh, which would be aired as a half-hour special. A second special would cost Rs 15 lakh.

He said earlier, advertising would increase during elections but now it was going down. The money had shifted to paid news.

Thanks to this menace, thousand of candidates did not get any coverage. "Lokmat gave Ashok Chavan 156 pages."

"Journalists' meetings have discussed this but it was never reported there."

Sainath quoted Vice-President Hameed Ansari's views on 'paid news'. "He said they destroyed fair elections and also destroyed people's faith in the media."

Elaborating on this, he said in the latest Bihar assembly elections, some 87 candidates got notices from the Election Commission about 'paid news' but nobody reported this.

So how does 'paid news' work? Sainath said that big political parties gave crores of rupees to PR agencies who contacted ad agencies who in turn contacted the newspapers. In Nagpur, he said, even independent candidates were offering Rs 20,000 to journalists and saying, 'Do paid news'.

He said 212 millionaires contested in Maharashtra of whom 186 won. Lokmat's owner himself became a minister in Ashok Chavan's cabinet.

His advice to the assembled students was, "As journalists you can speak to anyone. But it is important how you use the news".

When the Election Commission served a notice to the newspapers about the Ashok Chavan write-ups they defended him even though the same article appeared in three major papers under different bylines he said.

"Individual journalists can refuse bribes but they had no choice when the owners gave them readymade interviews and their names were used," Sainath informed his young audience.

He said 'paid news' would finish off journalism if journalists did not finish off 'paid news'.

He related that the Press Council had conducted an inquiry when eight editors demanded it. The report was brilliant but the Press Council killed its own report. The Election Commission has a division to fight 'paid news'. This was not reported. Parliament had a discussion on 'paid news'. This too was not reported.

He concluded with, "It is all about corporate power. Check the board members of the biggest media houses. They are all big corporate owners. We have commercialised education, healthcare and sports. Now media is being commercialised."

He told the assembled students, "We should be fighting for democratisation of the media. There is a mass media disconnect with mass reality." Small magazines gave true news, Sainath wound up.

In the Q&A session that followed, the first question was about online social media. Sainath said the Radia tapes were online for nine months but made a splash only when Outlook and Open magazines published it. "Twitter cannot do this and Facebook pages in my name have nothing to do with me. Print is still growing in India as literacy is growing. Internet penetration is still low."

The next question was, was it wrong when PR agencies gave 'paid news'? Sainath replied that PR agencies were not doing anything wrong. Media had created 'paid news', and they were corrupt, not the PR agencies.

A student wanted to know what was their choice as they were entering the industry. "Now there is more corporatisation. In those days Blitz published what the Times did not. There is still space for honest journalists," he assured the youngster.

The next question was about the invasion of privacy of industrialist Ratan Tata and journalist Barkha Dutt who figure in the leaked Radia tapes. Sainath's reply was, "Privacy issue is a serious one. But everything comes out -- WikiLeaks proves that. What is Niira Radia's telephone bill? Individual privacy should be respected. Institutional privacy cannot be assured. Radia's phone was tapped, not Ratan Tata's. Who is her telecom provider? The government is going to investigate who leaked the tapes but not the 2G spectrum scam!"

Another student wanted to know where to draw the line between a source and a journalist. Sainath said, "You don't have to do everything you are asked to do. They will respect your independence. Sources can give you good stories and also plant stories. You have to make your own judgement."

The last question was about media and justice. Sainath said the media had achieved success in the Jessica Lal, Priyadarshini Mattoo and Ruchika Girhotra cases but there was still a class and caste bias. "The media can investigate but you are not a court of law. In Delhi it was the middle and upper class that had the media fighting for them. They even have a programme, 'We, the people of South Delhi'. Rural India did not get this justice. In Mumbai it is difficult to see the difference between the fourth estate and real estate."

Sainath's parting shot to the students was, "You should fight some issues as a journalist and other issues as a citizen."

http://www.rediff.com/news/2010/dec/03paid-news-would-finish-off-journalism-unless.htm

sarsanghachalak in trichy

Namasthe....

our

parama poojaneeya

sarsanghachalak ji

 in

trichy

500 ganavesh swayamsevak's in nager

aug 16 in chennai

Dedicated to selfless service

THE  PIONEER 

October 1  Dedicated to selfless service8, 2010

The RSS, from its inception in 1925, has tirelessly worked for the nation and making all Indians proud of their common civilisational heritage. In keeping with the highest traditions of Hinduism, the Sangh does not discriminate on grounds of caste, creed and religion. It celebrates pluralism

The Rashtriya Swayamsevak Sangh is not an unknown name today. The Sangh's Swayamsevaks are spread all over the world not only in India. There are regular shakhas from Ladakh to Andaman and various programmes are organised throughout the year. There are 50,000 shakhas in 35,000 places in the entire country and 9,500 weekly meetings and 8,500 monthly meetings are held. More than one-and-a-half lakh service activities are being undertaken by Swayamsevaks for the uplift of neglected sections of the society, for generation of self-confidence and national feelings among them. Many Swayamsevaks are running several organisations in different. In the event of any tragedy faced by the nation, the Swayamsevaks have rendered selfless service.

The RSS was born in 1925 on Vijaya Dashami. The founder of the Sangh was Dr Keshavrao Baliram Hedgewar. It is said about Dr Hedgewar that he was a born patriot. In his early age he had thrown the sweets given to him at school on Queen Victoria's birthday into the dustbin. Later he asked his brother, "Why should we celebrate the birthday of Queen Victoria?" His life was full of many such incidents. 

At an early age he associated himself with the nationalist movement. He joined Calcutta Medical College because Kolkata was the main centre of revolutionary activities. He worked with many great revolutionaries there. On return he worked for the freedom movement alongwith great leaders of that time. Handling the entire arrangements of the 1920 Nagpur Congress Session, Dr Hedgewar urged the Congress leaders to demand full independence. His plea was not accepted at that time. Later when the Congress passed the resolution of full independence at the Lahore Session of 1929, all the Sangh shakhas wrote letters of thanks to the Congress. Dr Hedgewar went to jail twice during the freedom movement as did several Swayamsevaks.

Dr Hedgewar was pained to see the country's subjugation. That is why these words were spoken at the time of affirmation by Swayamsevaks: "I have become a Swayamsevak of the Sangh in order to make the country free." The other thing which pained him was that the Hindu society had forgotten national self-respect and become defeatist and disunited. It was to correct this situation that the Sangh was formed with the aim of instilling the feelings of national self-respect, selflessness and unity in Hindu society.

This concept of Dr Hedgewar was the result of positive thinking. Its purpose was not to oppose someone. So, it would be against the basic principles of the organisation to term it anti-Muslim or anti-Christian. We often hear people prejudiced against any Hindu or nationalist organisation like the Sangh to describe it as "conservative" and "communal". Due to Hindus being tolerant, all religions were welcomed in India. Their followers came here and settled. Some of them merged with the local culture and some retained their independent existence. 

The Hindu believes that the manner in which rivers having different sources of origin merge with the sea, people following different paths merge into the creator of all. This view allowed people of different faiths to live in India. And this in turn led to the creation of a plural society. The pluralism we see today is not despite of but because of Hindus and Hinduism. If Hinduism were to be weakened, then neither India would remain India nor would pluralism survive. Can pluralism be imagined in Pakistan?

In this background the RSS is a national necessity of this country. Swayamsevaks of Sangh are discharging their national duty by organising Hindus. In the daily shakhas of the Sangh efforts are made to develop the body, mind and soul of Swayamsevaks and to instil national feelings in them. 

After going through the prayer, pledge, solidarity source, solidarity mantra, which Swayamsevaks reiterate daily, one can understand the thoughts of the Sangh, what is taught in the Sangh and how the mind of Swayamsevaks works. Swayamsevaks worship the Motherland and pray for peace and prosperity of the nation. At the conclusion of every event, Swayamsevaks chant Bharatmata ki Jai. There is no room for caste, creed, provincialism, untouchability in the minds of Swayamsevaks.

Hence, at moments of crisis and in times of tragedy, Swayamsevaks do not bother about who are the victims. They are the first to organise relief work. This was evident during the devastating tsunami of 2004. Before that, Swayamsevaks were the first to reach out to the victims of the Super Cyclone in Odisha. 

It would be worthwhile to remember that Swayamsevaks toiled day and night after two airliners crashed into each other, resulting in the death of more than 300 passengers. The accident occurred in Haryana. Nearly all the dead were Muslims, and Swayamsevaks recovered their bodies, put them into coffins and handed them over to their relatives who were provided with board and lodging. Later the Swayamsevaks were felicitated at the local masjid. 

Whenever there is a natural disaster like an earthquake, floods or cyclone, Swayamsevaks across the country collect relief material and rush to the disaster site. Destroyed houses are rebuilt, ruined survivors are rehabilitated. The Swayamsevaks do all this and more because they see everybody in India as children of Bharat Mata and deserving of their assistance. Swayamsevaks who migrate to other countries carry this spirit of selfless service and sacrifice with them. The good work being done by the Swayamsevaks in Mauritius, Trinidad & Tobago, the US, Europe and across the world bears testimony to this fact.

Thousands of Swayamsevaks have mobilised resources and set up Seva Bharati, Seva Prakalp Sansthan, Banvasi Kalyan Ashram and various other trusts and institutions to look after the welfare of disadvantaged sections of our society. Their purpose is to instil self-confidence among the poor and the under-privileged, those living on the margins, by empowering them educationally and economically. The results of these initiatives have been spectacular.

The Swayamsevaks have in the forefront of organising civil support for the armed forces during wars and conflicts. Whether on the frontline or in cities, towns and villages, Swayamsevaks have toiled tirelessly during the 1947, 1962, 1965 and 1971 wars. They were also active during the Kargil conflict. Many Swayamsevaks have sacrificed their lives also. Others have suffered injuries. They have neither sought nor received either compensation or medals of bravery from the Government. For them it was service to the nation, to be performed with utmost dedication and without any selfish motives. It is such selfless service that makes the Sangh and its Swayamsevaks stand tall and proud.

The Rashtriya Swayamsevak Sangh is a national asset. It should be treasured and its services used for national reconstruction and making India stronger.

A lot more can be said about the good work being done by the Swayamsevaks and the Sangh, especially in the field of social reform and empowerment. This is being done without any publicity; often the Swayamsevaks remain in the background. That is the essence of selfless service. The Sangh is rooted in the soil of the motherland and seeks inspiration from its cultural identity and civilisational history. For the Sangh, the nation comes before everything else. Hence, Swayamsevaks dedicate their lives to the nation and toil for their selfless cause.

-- The writer is a lifelong member of the RSS. 

http://dailypioneer.com/290309/Dedicated-to-selfless-service.html

with Rakesh kumar ji

bitak   with mananeeya.RAKESH KUMAR ji,

about  National border security at CUDDALORE.

Mr.rajendren,Mr.ganapathi, & more than 25 swayamsevaks participated in that bitak,
sri.raguphathy ji translated his whole speech.

Ready for selfless service(RSS)

RSS - ABKM's Resolutions

RSS - ABKM's Resolutions

RASHTRIYA SWAYAMSEVAK SANGH

AKHIL BHARATIYA KARYAKARI MANDAL, Yugabd 5112

JALGAON 29 - 31 OCTOBER, 2010

-------------------------------------------------------------------------------------------

Resolution - 1

Accession of J&K is Full and Final – Talk of Autonomy is Treason

Akhil Bharatiya Karyakari Mandal expresses serious resentment over the way the present turbulence in the Kashmir Valley is being handled by both the State and Central governments. The mistake committed in the past of trying to pamper the separatist and secessionist leaders of the Valley is being repeated this time too.

Of particular concern is the lackadaisical attitude of the Central Government in addressing the issue. Never before has the Central Government been perceived as so weak and ineffective before the antics of the StateGovernment, anti- national tirade of the secessionists and their pseudo-intellectual supporters and unwarranted internationalization of the Kashmir issue. Treacherous speeches amounting to blatant treason right under its nose go unchallenged.

The ABKM reiterates that the integration of J&K including Gilgit, Baltistan, Muzafarabad, Mirpur and Aksai Chin etc into Bharat was full and final with the signing of the Instrument of Accession by the Maharaja of J&K Sri Hari Singh on 26 October 1947 and subsequent seal of approval by Governor General Mountbaton on 27 October 1947. Successive and successful democratic elections to the State Assembly since mid-50s have ratified the integration. Indira Gandhi - Sheikh Abdullah Accord, Nov 1974 puts full stop to any further controversy over the status of the State's integration.

The ABKM reaffirms that J&K is an integral part of Bharat and any challenge to that issue in the name of Azadi is nothing short of treason. Azadi has become a euphemism for Islamist and

pro-Pakistan secessionism.

The ABKM takes strong exception to the statement of the Chief Minister of J&K in the State Assembly that J&K has 'only acceded but not fully merged with' Bharat 'like other Princely states'. Through his immaturity and inefficiency he has already brought the state into the vortex of violence. With an eye on vote banks he deliberately allowed the violence to perpetuate by not controlling it with iron hand. Through his statements on several occasions he created an atmosphere against his own security forces. And now he openly started speaking the language of the secessionists and their Pakistani mentors. The ABKM is aghast at the way senior Ministers in the Central Government, in stead of condemning him, sought to support him thus exposing their own ulterior political games at the cost of nation's integrity.

The ABKM notes with grief that it is this secessionist leadership, which is always held as representative of the State although a large section of the population of the State is pro-Bharat and patriotic. This section includes pro-Bharat (nationalist) Muslims in the Valley, the Kashmiri Pandits, Sikhs, Shias , Pahadis,

Buddhists of Ladakh, Gujjars and Bakrawals of the State, people of Jammu region and several lakhs of refugees and others who don't have State Subject status even after 60 years. The ABKM urges the Government to talk to all these sections – especially the Kashmiri Pandits, refugees of the PoK and West Pakistan refugees - that have stood firmly for Bharat in spite of being the victims of the atrocities of the secessionist and terrorist elements. The experience so far has been that it is the secessionists and terrorists that are pampered by the successive governments while pro-Bharat elements are always dismissed with contempt.

The ABKM regrets that this time also during the visit of the all-party delegation to the State the separatist leaders, who should have been delegitimized by the delegation, have in stead been provided big importance whereas there was no time for the leaders to listen to the pro-Bharat patriotic people.

The ABKM wishes to remind the government that the secessionists and terrorists have lost their ground in the Valley due to the valiant fight put up by our security forces in the last 2 decades. Around 5000 of our security personnel have laid down their lives fighting these forces. They continue to fight these forces in the Valley with their hands tied up and backs to the wall. Instead of supporting and strengthening them the government, some intellectuals and a section of the media are bent upon vilifying them.

The ABKM deplores this attitude of running down our security forces in the name of baseless allegations of human rights violations. We should not forget that the intefada-style terrorism deployed by the secessionists now a days is only a strategic shift in the same terror that they have been indulging in from the beginning. Whether it was the attack of the Kabaili tribesmen in 1947-48 or the wars of '65, '71 and '99 or the terrorism and proxy war of the '90s or the new wave of

stone-pelting agitational terrorism – all these are different forms of terrorism employed by our neighbour in J&K. The stone-pelting terrorism in a way betrays the cruel and inhuman face of the secessionist leadership in which the leaders push young boys in the forefront with stones and make them scapegoats. More than 3000 security personnel were injured, many grievously, in the recent spate of stone pelting in the Valley.

The ABKM views the demand for withdrawal of the Armed Forces Special Powers Act (AFSPA) and the Disturbed Areas Act as a dangerous one fraught with serious consequences to the national security. J&K is a sensitive border state requiring continuous movement of armed forces and also infested with terrorism sponsored by our neighbor. It is important that our security forces are equipped with sufficient powers to deal with the situation and the AFSPA is one such Act that can't be dispensed with. While the Government including the Prime Minister is bent upon withdrawing the Act in their effort to bend backwards to please the secessionists the Army and the security establishment is strongly resisting any such dangerous move.

The ABKM strongly decries the statements and actions of the Group of Interlocutors, which betray their lack of depth and understanding of the issues involved. Statements emanating from the members of the group go against the stated position of our Parliament through the 1994 unanimous resolution. The Group lacks not only vision and expertise but also legitimacy, as it doesn't have the mandate of either the parliament or the country. The Group is acting overtly in support of the secessionists and Pakistan thus greatly harming our interests. The ABKM deplores the reckless attitude of the Central Government in appointing such a group of biased individuals for such an important mission and calls for its immediate disbanding.

The ABKM is of the considered opinion that the Central Government is succumbing to foreign pressures and trying to create a favourable atmosphere for secessionist forces in the Valley. Repeated statements of the ministers about finding a 'political solution to the J&K problem' are nothing but a euphemism for granting more autonomy. It is to create such an atmosphere that they are using all the forums like the all-Party delegation, the Group of Interlocutors and even some members of the political establishment.

The ABKM reiterates that the direction of our efforts should be towards reaffirming the status of complete integration of J&K in the true spirit of our Constitution and the 1994 unanimous Resolution of our Parliament and not towards autonomy or pre-1953 status.

The ABKM warns the Government that any move to further alienate J&K will be strongly resisted by the people of the country including the patriotic people of J&K. It calls upon all the political parties to rise above their differences to ensure that the Government doesn't compromise on vital national interests in the context of the J&K problem. The ABKM calls upon the countrymen to understand and undo the machinations of all these forces that are bent upon destroying the unity and integrity of our nation in the name of autonomy and political solution to J&K issue. Autonomy is like a post-dated cheque for another partition, which the country shall never accept.

Resolution - 2

150TH BIRTH ANNIVERSARY OF MAHAMANA MALVIYA JI

The Akhil Bharatiya Karykari Mandal feels immense pleasure on reverential remembrance of

Mahamana Pt.Madan Mohan Malviya ji, born on the Paush Krishna Ashtami Vikram Samvat 1918 (25 December 1861), on his 150th birth anniversary. Malviya ji was a great patriot, freedom fighter, renowned educationist, editor of several newspapers, skillful lawyer, eloquent orator and munificent donor. The great cow-devotee, the moving force for building temple at Shri Krishna Janma Bhoomi and founder of the Banaras Hindu University, Malviya ji got established gau-shalas, pathshalas and Mumukshu Ashrams at several places. Malviya ji started his political voyage by leaving the Kolkata conference of the Congress spell-bound by his speech at the age of 25. He became the President of the Congress four times and led the Hindu Mahasabha for twelve years. Gandhiji has always held him in high esteem as the ocean of knowledge and as his spiritual mentor.

Compelled to adopt the career of teaching on completing the 10th standard of education, he adorned

education with the golden aura of Hindutva and had been the Vice Chancellor of the Banaras Hindu University for 20 years. The perceived objective of the Mahamana in establishing the university was to integrate dharma and ethics as an inseparable part of education for moulding the character of the youth. He strongly believed that dharma is the sole basis of character and source of bliss in life. For this purpose, he emphasised on Sanskrit teaching and established the tradition of discourse on Geeta, which is continuing uninterrupted till date. The motto "Hindunaam Maanvardhanah" written on the entrance of the Kashi Vishwanath temple built in the Banaras Hindu University was his sole mission in life.

The second Sarsanghchalak of Rashtriya Swayamsevak Sangh, revered Shri Guruji had been a student

and teacher in this university. He was blessed with the proximity and affection of Malviya ji at that time .It was with the benediction of Malviya ji that the office of the Sangh could be established in the university campus and the Sangh-karya continued to get his blessings.

It was a unique and rare combination in him that he was a political leader of mass acceptance, together

with being a widely respected educational luminary. To redeem his resolve to serve the cause of education and social-service he renounced his well established practice of law in 1911, for ever. In order to follow the tradition of Sanyaas throughout his life, he pursued the avowed commitment to live on the society's support.

But when 177 freedom fighters were convicted to be hanged in the Chouri-choura case he appeared before the court, despite his vow and got acquitted 156 freedom fighters.

While considering the so called untouchables and indigent of the Hindus as the integral part of Hindu

Society and to give them respectable place, he continued to endeavour successfully, to arrange for their Mantradeeksha and education, inspite of opposition from obscurantists. By virtue of his intimate relations with Dr.Ambedkar and credibility, he succeeded to seek his consent on the Poona pact .

His commitment for Swadeshi, reflected in his explicit faith in indigenous products, thought, practice,

language and industry was also visible in his devotion for our cultural values. Malviya ji had strongly opposed the obstruction of the flow of Ganga from Gomukh to Gangasagar and the British government had to restore the uninterrupted flow of Ganga.

Totally opposed to the politics of appeasement, Malviya ji had opposed the separate electorates for

Muslims under the Lucknow Pact of 1916 and also opposed the participation of Congress in the Khilaphat movement in early 20's. Giving his clear verdict against the division of the country, he cautioned Gandhi ji against bargaining for freedom at the cost of division of the country.

His compassionate heart lacerated at the news of horrifying violence against Hindus, in 1946 in Kolkata and Noakhali. He urged the Hindus to counter the oppressors by organizing against them. This very grief was the cause of his demise.

Instead of aspiring for Moksha on his demise, he wished for rebirth for the sake of nation and university.

In brief, in spite of being into politics he was above politics. He was explicit proponent of dharm, stood against the obscurantism and was supporter of cultural values in life. He was propounder of Swadeshi and committed for self-reliant Bharat and was strong advocate of reinterpretation of ancient scriptures in light of contemporary needs. He was deeply devotional and away from parochialism. He was a royal beggar for the social cause and munificent donor in the personal life.

The ABKM calls upon the central and state governments that while, celebrating the 150th anniversary they should reintroduce his biography in the curricula as it existed earlier and should restore the originality of the Banaras Hindu University which was established by him on the basis of the Hindu values and ideals..

The ABKM pays humble and heart-felt homage to Mahamana Madan Mohan Malviya ji and calls upon the Swayamsevaks and the countrymen to commit to mould the new generation by drawing inspiration from the noble and intensely active life of Mahamana and follow the Hindu values as reflected in his articles, speeches and life episodes, in personal life and establish these in the social life.

Resolution - 3

SESQUICENTENNIAL BIRTH ANNIVERSARY OF RAVINDRANATH THAKUR

The Akhil Bharatiya Karyakari Mandal sincerely believes that remembering the great poet

Ravindranath Thakur's life and thoughts is most pertinent today for reviving the conscience of the society.

Born on May 7, 1861(Bangla year 1268, Vaishakh 25) Ravindranath was the son of Devendranath Thakur of the illustrious Thakur family. His towering and versatile genius and life dedicated to the society made him the torch-bearer of the social, Dharmic and spiritual renaissance of last century in Bharat. His life was embodiment of his ideology and literature based on the unshakable foundation of eternal Bharatiya values.

He pleaded that we should see our ideals like Ram and Laxman with purity of heart and veneration. He also opined that it is impudent and shameful not to bow before the great thought manifested by the flow of history of this ancient nation. He reverentially extolled Shivaji's endeavour to build the nation on the basis of Dharma and his dedication and renunciation. He has also glorified the martyrdom of Sikh Gurus and Banda Bairagi.

His essays are full of nationalistic thoughts. Like, 'Dharma' and religion are not equivalent concepts and religion cannot be the translation of 'Dharma'; our concept of 'Rashrtra' is different from the European concept of nation; Terminology based on European thoughts and paradigms is irrelevant in our context; Identity of Muslims and Christians in Bharat is 'Hindu'; we are solely responsible for our downfall because although we have a rich diversity of language, religion and regions we are divided on the parochial notions of the same; we are divided due to casteism, untouchability; etc. On several occasions he emphasized the need to rewrite the history of Bharat.

Patriotism was the soul of his poetry and music which later acquired the sobriquet 'Ravindra Sangeet'. He has effectively used all facets of literature - poetry, music, essays, short stories, novels and dramas- for social enlightenment. These very thoughts and music inspired the nationalist people fighting for freedom. It is a testimony to his futuristic vision that these very issues remain the themes of contemporary intellectual discourse.

The year 1901 saw the founding of 'Shantiniketan', a traditional Gurukula in its modern form. Many stalwarts of the nation were educated here. He addressed Margarate Noble, the disciple of Swami Vivekanand as 'Agnikanya Nivedita', the name which was later accepted and conferred on her by Swami Vivekanand. He also supported Nivedita's efforts for education of women. The movement against partition of Bengal forced by Lord Curzon had aroused a wave of patriotic fervor across the country. The Rakshabandhan festival on October 16, 1905 celebrated under the leadership of Ravindranath in Kolkata proved to be the starting point of this movement. This movement also triggered the Swadeshi movement. Ravindranath's writings give a forceful exposition of the idea behind Swadeshi. He himself sang Vandemataram in the Congress session.

He was the first Bharatiya to win the illustrious Nobel Prize in 1913 for his collection of poems 'Geetanjali' published in 1912. Geetanjali effectively reflects the ethos of the Vedas and the Upnishadas. He is the author of the 'Jan Gan Mana', the poem adopted as national anthem in our constitution after independence. He returned the title 'Nighthood' bestowed on him by the British government, in protest against the Jalianwala Bagh carnage. He vociferously opposed the reservation of separate assembly constituencies on the basis of religion. He took initiative in collecting funds from many peoples including Maharaja of Tripura in order to help Jagdishchandra Basu for his foreign travel.

Many national leaders of those days including Mahatma Gandhi held him as their source of inspiration owing to the unity of preaching and practice exemplified in his life and Mahatma Gandhi honoured him by the title 'Gurudev'.

The ABKM appeals to the countrymen to commemorate the occasion of his sesquicentennial birth anniversary to make his nationalist thoughts exert influence in contemporary Bharat.

மகாராணி

ஆட்சியில் இல்லாது மாட்சிமை கொள்ளும் மகாராணி

மூலம்: ஜான் மெக்லிதான் (நியூ இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ், 12/11/10)
தமிழில்: எஸ். ராமன்
சோனியா காந்தியைப் போலவே நானும் மேலை நாட்டைச் சேர்ந்தவன், ஒரு கிறிஸ்தவன். சோனியாவைப் போலவே நானும் இந்தியாவில் பல வருடங்களாக வாழ்பவன். மேலும் இந்நாட்டை எனது நாடாகத் தழுவியுள்ளவன். ஆனால் எங்களுக்குள் உள்ள ஒற்றுமை இத்துடன் முடிவடைகிறது.
உண்மைக்கு மாறுபட்ட பல விதமான எண்ணத் தாக்கங்களுடன் தான் நான் இந்தியாவை வந்தடைந்தேன். எனது இளம் பிராயத்துக்கே உண்டான முதிர்ச்சியின்மையின் காரணத்தால் இங்கு வாழும் மக்களை பொய்யான மதத்தின் பிடியிலிருந்து காப்பாற்றி, உண்மைக் கடவுளிடம் சேர்ப்பிக்கும் இறைதூதன் நான் என்றே என்னைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
ஆனால் இந்தியா வந்தடைந்ததுமே நான் இந்தியர்களுக்கு கொடுப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை, மாறாக நான் கற்றுக் கொள்ளுவதற்குத் தான் இந்தியாவிடம் நிறைய இருப்பதோடு மட்டுமல்லாது, அதை எனக்கு கொடுத்துக் கொண்டு இருக்கிறது என்றும் புரிந்து கொண்டேன். எனது தொழிலிலோ, ஆன்மீகத்திலோ, மனித உணர்வுகளிலோ நான் இந்தியாவிடம் பெற்றது ஏராளம், ஏராளம். இங்கு வரும் மேல்நாட்டினர்களில் பலபேருக்கு இந்தியா தங்கள் நாடுகளை விடத் தாழ்ந்தது என்றும், தாங்கள் அதை ஈடு செய்து இந்நாட்டை கடைத்தேற்றத்தான் வந்திருப்பதாகவும் ஆழ் மனத்திலாவது ஒரு எண்ணம் உண்டு. ஆங்கிலேயர்களுக்கும் அப்படிப்பட்ட உள்ளுணர்வு உண்டு, அன்னை தெரசாவுக்கும் அப்படியே, சோனியாவுக்கும் அப்படியேதான்.
சோனியா காந்தி காங்கிரஸ் கட்சிக்குள் ஒழுக்கம், கட்டுப்பாடு, ஒற்றுமை எல்லாம் கொண்டு வந்திருப்பதை எவரும் மறுக்க முடியாது. மற்ற நூற்றுக்கணக்கான பாராளு மன்ற உறுப்பினர்கள் போல் அவரும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர் என்றாலும், ஒரு வெளி நாட்டவரான அவருக்கு இருக்கும் அதிகாரம் அவருக்கே அவரிடம் பயம் கொள்ளுவதாகத் தான் இருக்கிறது. மராட்டிய முதல்வர் தனது உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள அவரைப் பார்க்க டெல்லிக்கு ஓடுவதை அனைத்துத் தொலைகாட்சிகளும் கண்ணின் இமை கொட்டாதது போல் ஒளிபரப்பிக் கொண்டிருக்கின்றன. உண்மையில் சவான் ஒரு மாநில முதல்வராக பிரதமரிடம் அல்லவோ முதலில் சென்றிருக்க வேண்டும்?
மத்திய புலனாய்வுத் துறையான CBI, வெளி நாட்டவரான ஆட்டாவியோ குவாத்ரோச்சி சம்பந்தப்பட்ட வழக்கில் வெட்கம், மானம் ஏதுமின்றி வெளிப்படியாகவே தனது குற்றப்பட்டியலையும், விசாரணையையும் நீர்த்துப் போகச் செய்ததுமல்லாமல், ஏதோ அவருக்கு சீர் வரிசை செய்வது தனது கடமை என்பது போல, அந்தக் குற்றவாளியே கொள்ளை அடித்த இந்திய மக்களின் கோடானு கோடி பணத்தையும் லாவகமாக எடுத்துப் போகவும் அனுமதித்தது. அந்தக் கொள்ளையைப் பற்றி சற்றும் கண்டு கொள்ளாமல், நமது ஊடகங்களோ ஊழல் என்று பெரிதும் இல்லாது, நன்கு நிர்வகிக்கப்படும் ஒரு மாநிலத்தின் முதல்வரை கடுமையாகச் சாடுகிறது. சோனியாவின் அனுமதி பெற்றோ பெறாமலோ, தனது பண பலத்தால் காங்கிரஸ் கட்சியோ பல மன்ற உறுப்பினர்களை விலைக்கு வாங்கி காங்கிரஸ் அல்லாத கட்சி ஆளும் மாநில ஆட்சிகளை கவிழ்கின்றது. அவரது கைப்பாவைகளாக மாநிலத்தின் ஆளுநர்கள், சட்டத்தின் ஓட்டைகளைக் கொண்டு ஆட்சிக் கவிழ்ப்பு நாடகத்தை அரங்கேற்றுகின்றனர்.
10 ஜன்பத் இல்லத்தை கோட்டையாகக் கொண்டு, காவலர்களையும் பாதுகாப்பாகக் கொண்டு, ஒரே ஒரு ஆளாக நாட்டிற்கு மிக முக்கியமான தீர்வுகள் பலவற்றையும் தானே செய்துகொண்டு இந்த முடிசூடா மகாராணி இந்தியாவை கிட்டத்தட்ட ஒரு முடியரசாக கோலோச்சிக்கொண்டு ஆள்வதை இந்தியர்கள் அறிவார்களா? டில்லியில் 2G, CWG, மற்றும் மும்பையில் ஆதர்ஷ் என்று பல தரப்பட்ட ராக்ஷச அளவில் நடைபெறும் ஊழல்களின் வழியே கொள்ளை அடிக்கப்படும் செல்வம் எல்லாம் அவைகளில் ஈடுபடும் பற்பல அரசியல்வாதிகளின் கைகளுக்கு வெகுவாகச் செல்லாது, சோனியாவைத் திருப்திபடுத்தும் முகமாக அடுத்து வரும் தேர்தல்களுக்காக காங்கிரசின் பொக்கிஷத்திற்கே போய்ச் சேர்கிறது என்று இந்தியக் குடிமக்களுக்குத் தெரியுமா? சோனியாவின் இந்த மறைமுக ஆட்சியில் என்ன நடந்து கொண்டிருக்கிறது என்பதை பலரும் கவனிக்கத் தவறுகிறார்கள் என்றே தெரிகிறது.
எழுத்தாளர் அருந்ததி ராய் பிரிவினை வாதத்தைத் தூண்டுகிறார் என்று மணிக்கணக்கில் கூச்சல் போடுகிறார்கள். அதையும் விட முக்கியமாக காங்கிரஸ் அரசே நுனி மரத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டு அடி மரத்தை வெட்டும் வேலை ஒன்றைச் செய்துகொண்டிருப்பதை மக்கள் அறிவார்களா? இந்த தேசத்திற்கு ஒரு மரியாதையுடனும், பக்தியுடனும் சேவை செய்து கொண்டிருக்கும் தேசிய ராணுவம் ஒன்றுதான் முந்தைய காலத்து உண்மையான க்ஷத்ரியர்கள் போல் தற்காலத்தில் எஞ்சியிருக்கும் ஒரே ஒரு ஸ்தாபனம். ஏனென்றால் அரசியல், நிர்வாகம், நீதி, பத்திரிகை என்று பல துறைகளும் புரையோடிப் போயிருப்பது கண்கூடு. நிர்வாகங்கள் அனைத்திலுமே ராணுவம் ஒன்றுதான் தங்களது ஊதியம் அதற்கு ஏற்றாற்போல் இல்லாவிட்டாலும், தங்கள் உயிரினைக் கொடுத்து தேசத்தைக் காப்பாற்றும் வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருக்கிறது. மேலும் ராணுவம் ஒன்றுதான் இப்போது சாதி, சமயங்கள் அற்ற நிர்வாகமாக இருக்கின்றது. ஒரு சிப்பாயோ, அதிகாரியோ இந்துவாகவோ, முஸ்லீமாகவோ எப்படி இருந்தாலும் எவருக்கும் எந்த சிறப்பு சலுகையும் மத அடிப்படையில் கிடையாது. அந்தக் கட்டுக்கோப்பை கலைக்கும் முகமாக, முதலில் காங்கிரஸ் அரசு சாதி அடிப்படையில் இராணுவத்தினரைப் பற்றி ஒரு ஜனத்தொகை கணக்கு எடுத்தது. அது அவர்களிடையே ஒரு பிரிவினை உண்டாக்கவா, அல்லது தான் என்ன செய்கிறோம் என்பதை அறியும் திறமை இந்த அரசுக்கு இல்லையா?
அடுத்த படியாக காஷ்மீரில் ராணுவத்தின் வலிமையைக் குறைக்கும் செயல்களைப் பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறது. இது பாகிஸ்தானுக்கு வலு சேர்க்குமா, இல்லையா?
இப்போது ஆதர்ஷ் ஊழலில் ராணுவ அதிகாரிகளை விவரம் புரிந்தோ, புரியாமலோ மாட்டி வைக்குமா என்பது தெரியவில்லை. நாம் இப்போது அறிந்த அளவில் காங்கிரசைச் சேர்ந்த அரசியல்வாதிகளே அதில் பயனடைந்துள்ளனர் என்று தெரிகிறது.
ஒரு உதாரணத்திற்கு, பிரான்ஸ் போன்ற தேசத்தில், கிறிஸ்தவர் அல்லாத ஒருவர் இந்து சமயத்தைச் சார்ந்தவர் ஒருவரை தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரதமருக்கும் மேலான அதிகாரங்கள் கொண்ட திரை மறைவு அதிகாரி ஆக்குவது என்பதைக் கனவிலும் காண முடியாது. இப்போது காங்கிரசிலேயே திறமை கொண்ட பல தலைவர்கள் இருக்கிறார்கள். கோடிக்கணக்கான இந்தியர்கள், தம் கலாசாரத்தையும் இந்தியரின் பழக்க வழக்கங்களையும் நன்கு அறிந்த இந்தியர் ஒருவரையே தம்மை ஆளும் தலைவராக ஏன் தேர்ந்தெடுக்க முடியாது? அப்படி இல்லாது இப்போது அந்நியராகிய சோனியா தலைமையில் இயங்குவதால் நம் கண்ணுக்கும், புலனுக்கும் தெரியாத நாட்டின் நலனுக்கு பங்கம் விளைவிக்கும் பல சக்திகள் அவிழ்த்து விடப்பட்டிருக்கின்றன.
ஜனநாயகம், தொழில் நுட்பத் திறமைகள், நல்வாழ்வு வசதிகள் என்ற இப்படியான மேலை நாட்டுத் தரவுகளை வரவேற்பதில் எந்த விதமான தவறும் இல்லை. ஆனால் மேலை நாட்டு பிரச்சினைகள் நமக்கு எதற்கு? அங்கு மூன்றில் இரண்டு திருமணங்கள் விவாகரத்தில் முடிகின்றன. சிறுவர்கள் துப்பாக்கி ஏந்தி தங்களையோ, மற்றவர்களையோ சுட்டுத் தள்ளிக் கொண்டிருக்கின்றனர். முதியோர்களை அவர்களின் வாரிசுகளே கவனிப்பதில்லை. கிட்டத்தட்ட அனைவருமே பிடிபடாத ஒரு மனத் தாழ்வினால் ஏதோ ஒரு வகையில் அவதிப்படுகின்றனர். இப்படியான சூழ்நிலையில், அவைகளுக்கு மருந்தாக மேலை நாட்டினரே இந்தியா போன்று ஆன்மிகம் தழைத்த நாடுகள் தரும் பதிலை ஆவலுடன் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றனர்.
நிலைமை இப்படி இருக்க, காலத்தால் பண்பட்ட தனது மதிப்புகளைத் துறந்துவிட்டு இந்தியா ஏன் கண்மூடித்தனமாக மேலை நாட்டை பின்பற்ற வேண்டும்? இன்னும் 85 கோடி இந்துக்கள் இந்தியாவில் இருக்கின்றனர், உலகளவில் 100 கோடியாகவும் உள்ளனர், இந்தியாவுக்கு அயல் நாடுகளிலிருந்து என்ன நன்மைகள் வந்த போதிலும் இந்து சமயத்தின் பழமையும், பெருமையும் மிக்க ஆன்மீக உணர்வுகளே உலகளவில் இந்தியாவின் தனித் தன்மைக்கு கைகொடுத்திருக்கிறது என்பவைகள் எல்லாவற்றையும் சோனியா தன் மனத்தில் இருத்திக் கொள்வது நல்லது. அந்தத் தனித் தன்மையே ஒரு இந்தியக் கிறிஸ்துவனையும் ஒரு அமெரிக்கக் கிறிஸ்துவனையும் வேறு படுத்திக் காட்டுகிறது. அதுவே ஒரு இந்திய முஸ்லீமையும் ஒரு சவூதி முஸ்லீமையும் வேறு படுத்திக் காட்டுகிறது.
அதனாலேயே, ஆயிரக்கணக்கில் இந்துக்களைக் கொன்று குவித்தும், பல்லாயிரக் கணக்கான இந்துப் பெண்களையும், குழந்தைகளையும் அடிமைகளாக நடத்தியும் அராஜகம் செய்த ஹுமாயுனின் சமாதியை, இந்தியா வந்த அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஒபாமாவுக்கு தலைநகர் டில்லியில் முதன் முதல் நிகழ்ச்சியாக அமைத்து, அவரை அழைத்துக் கொண்டு காட்டியது அனைத்து இந்துக்களையும் அவமதிக்கும் செயல் அன்றி வேறென்ன? ஹுமாயூன் தனது அண்ணனின் கண்களை நோண்டி எடுத்து, அதில் எலுமிச்சையைப் பிழிந்து அவனை இம்சை செய்த கொடுங்கோலன்!
அந்நிய ஆதிக்கத்தில் வெகு காலமாக அவதியுற்று இருந்தது இந்தியாவின் சரித்திரத்தின் ஒரு துயரப் பகுதி. அதன் காரணமாகவே, அண்டை நாடான சீனா போல் அல்லாது, தனது தீர்வுகள் அனைத்திற்கும் இந்தியா மேலை நாடுகளின் வழிகளைப் பின்பற்றுகிறது. அந்த வழிமுறையின் பிரதிபலிப்பாகவே, அவருக்கு வேண்டிய தகுதிகள் இருக்கிறதோ இல்லையோ இங்கு சோனியா காந்தியும் மகாராணியாக வீற்றிருக்கிறார்.
(கட்டுரை ஆசிரியர் ஜான் மெக்லிதான் Hindutva, sex & adventures என்ற ஆங்கில நாவலையும் எழுதியிருக்கிறார்).